magnetyczny — «odnoszący się do magnesu, magnetyzmu, mający właściwości magnesu» ∆ Bieguny magnetyczne «punkty wewnątrz ciała wytwarzającego pole magnetyczne stanowiące pozorne źródła tego pola» ∆ Bieguny magnetyczne Ziemi «punkty na powierzchni Ziemi… … Słownik języka polskiego
Ляхницкий, Игнатий Эммануил — доктор философии; родился в 1793 г., обучался в Виленском университете, где обратил на себя внимание своими разносторонними способностями: химия, физика, литература и статистика были ему одинаково доступны. Заинтересовавшись особенно явлениями… … Большая биографическая энциклопедия
ДУТЬЁ МАГНИТНОЕ — отклонение электрической дуги в результате действия магнитных полей или ферромагнитных масс при сварке (Болгарский язык; Български) магнитно отклонение на дъга (Чешский язык; Čeština) foukání oblouku (Немецкий язык; Deutsch) magnetisches Blasen… … Строительный словарь
ПУСКАТЕЛЬ МАГНИТНЫЙ — электрический выключатель переменного тока с магнитным приводом, предназначенный, главным образом, для дистанционного пуска, остановки и защиты трёхфазных асинхронных электродвигателей с короткозамкнутым ротором (Болгарский язык; Български)… … Строительный словарь
azymut — m IV, D. u, Ms. azymutucie; lm M. y «kąt między kierunkiem północy a danym kierunkiem, mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara» ∆ astr. Azymut astronomiczny «kąt dwuścienny między płaszczyzną południka niebieskiego i płaszczyzną przechodzącą… … Słownik języka polskiego
biegun — m IV, D. a, Ms. biegunnie; lm M. y 1. zwykle w lm «wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach itp.» Bieguny kołyski. Koń na biegunach. 2. B.=D. przestarz. «szybki koń; rumak» Dosiąść bieguna. 3. fiz. «jeden z dwu… … Słownik języka polskiego
deklinacja — ż I, DCMs. deklinacjacji; lm D. deklinacjacji (deklinacjacyj) 1. jęz. «odmiana wyrazów (rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników) przez przypadki i liczby; system takiej odmiany» Deklinacja rzeczownikowa, przymiotnikowa, liczebnikowa,… … Słownik języka polskiego
dipol — m I, D. a; lm M. e, D. i ( ów) 1. fiz. «układ dwóch elektrycznie lub magnetycznie naładowanych cząstek o znakach przeciwnych, umieszczonych w pewnej odległości od siebie» Dipol elektryczny, magnetyczny. 2. rad. «krótkofalowa antena kierunkowa w… … Słownik języka polskiego
dysk — m III, D. u, N. dyskkiem; lm M. i 1. sport. «krążek drewniany okuty metalem używany w sporcie do rzutów w dal» Rzut dyskiem. 2. sport. «rzut dyskiem jako konkurencja sportowa» Ogłoszono wyniki w dysku. 3. med. «chrząstka międzykręgowa łącząca dwa … Słownik języka polskiego
dyskietka — ż III, CMs. dyskietkatce; lm D. dyskietkatek inform. «mały, gięty dysk magnetyczny, używany zwłaszcza w mikrokomputerze» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
